Πανίσχυρα φορτηγά Volvo έτοιμα να αντεπεξέλθουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Κινητήρες με καθαρό ήχο που υπογράφουν αντοχή, ποιότητα, συνέπεια. Ένα συνεργείο που δουλεύει ρολόι, με διοίκηση και εξειδικευμένο προσωπικό που επεμβαίνει επί της ουσίας. Συγκινούμαι όταν ανακαλύπτω το πρώτο στοιχείο της εξερεύνησής μου: Ο πατέρας του Μιχάλη Ρήγα είναι από τη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Αυτός ήταν που μαζί με τον παππού, αμφότεροι εργαζόμενοι στον Σαρακάκη, εμφύσησαν στο μικρό τότε Μιχάλη την αγάπη για τα φορτηγά Volvo. Οικογενειακή υπόθεση η συγκεκριμένη εταιρία, όπως τονίζει ο ίδιος.
Θα μπορούσα να αναλωθώ σε ένα κείμενο- παρουσίαση με μπόλικη βιτρίνα και πολύ στημένο λόγο, αλλά σκέφτομαι πως ο πυρήνας στις σχέσεις των ανθρώπων που ζουν από το φορτηγό είναι η εμπιστοσύνη που γεννιέται από το σεβασμό του ενός στο πρόσωπο του άλλου, αλλά και από την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Κακά τα ψέματα. Όσο καλό και να ’ναι ένα όχημα, όποια ταμπέλα κι αν το συνοδεύει, εάν ο μάστορας δεν ξέρει πού να βάλει τα κλειδιά, το αμάξι… δεν τσουλάει.
Γεννημένος στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1980, ο Μιχάλης Ρήγας φοίτησε σε τεχνική επαγγελματική σχολή και μετά έδωσε εξετάσεις στο αρμόδιο υπουργείο για να πάρει την απαραίτητη άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος. Ξέρω πάνω κάτω τι θα ακούσω στην ερώτηση «πώς ξεκίνησαν όλα», αλλά με γοητεύουν οι ιστορίες από το χθες.
« Από πολύ μικρό, με έπαιρνε ο πατέρας μου στο μαγαζί που διατηρούσε. Αναπόφευκτα επηρεάστηκα και θέλησα να ασχοληθώ με τη δουλειά αυτή. Ξεκίνησα να εργάζομαι ως βοηθός από 15 χρόνων».
Στα 15 ο Μιχάλης Ρήγας πιάνει για πρώτη φορά γερμανικό κλειδί στο χέρι, αλλά στα 20 βγαίνει «μπροστά» σε μια επιχείρηση που κατασκευάζει σουηδικά φορτηγά. Ετοιμάζομαι να τον ρωτήσω «προς τι Volvo», αλλά η συγκεκριμένη παράγραφος πρέπει να κλείσει αλλιώς. Με προλαβαίνει: «Ο πατέρας ήταν και τότε, είναι και σήμερα δίπλα μου σε κάθε εύκολη ή δύσκολη στιγμή».
Θέλω πάση θυσία να ξαναγυρίσω στη Volvo. Η κουβέντα που ακούω κρύβει τον ιδιαίτερο εκείνο ρομαντισμό που λάμπει ακόμη και όταν ανακατεύεται με τα λάδια της μηχανής : «Είναι η εταιρία που με έκανε να αγαπήσω τη δουλειά μου»
Καλός ο έρωτας, αλλά θέλει να ανανεώνεται πού και πού. Ο Μιχάλης Ρήγας παρακολούθησε σεμινάρια, και συνεχίζει να παρακολουθεί, ώστε να ενημερώνεται και να εξελίσσεται, καθώς η τεχνολογία κοιτά πάντα μπροστά. Επικεφαλής ενός άριστα εξειδικευμένου προσωπικού και ιδιοκτήτης ενός σύγχρονου συνεργείου προσαρμοσμένου στις απαιτήσεις της αγοράς, δεν ξεχνά τους βασικούς κανόνες που σε καθιστούν ειδικό αλλά και ξεχωριστό στο χώρο: «Απαιτείται τεχνογνωσία, ειλικρίνεια, τιμιότητα και σεβασμός προς τον πελάτη, προκειμένου σε κάθε πρόβλημά να είμαστε δίπλα του και να τον στηρίζουμε με κάθε γνώση και τεχνική. Η αγορά είναι πολύ δύσκολη και ανταγωνιστική. Οφείλουμε να είμαστε σε κάθε βήμα μπροστά».
Στέκεται με περηφάνια μπροστά στο καμάρι του.
«Τι μοντέλο είναι;» ρωτάω.
Αγωνιστικό Volvo F16 μοντέλο του ‘90, μου απαντά, χωρίς να ξεχνά τους Νίκο Εμμανουήλ και Ανδρέα Λίτσα που του έκαναν την πρόταση να μπει τον τελευταίο χρόνο στον κύκλο των αγώνων και να βοηθήσει στο έργο που ξεκίνησαν πριν από οκτώ χρόνια περίπου.
«Σε ποιους αγώνες έχει συμμετάσχει και ποιες θέσεις έχει καταλάβει;»
Συμμετείχαμε φέτος στους αγώνες των Σερρών τον Μάιο, αλλά δυστυχώς πάθαμε ζημιά και αποκλειστήκαμε μετά από επτά χρόνια συνεχόμενων νικών και διακρίσεων. Επίσης πήραμε μέρος στο truck show Κοζάνης, όπου τα δώσαμε όλα και εντυπωσιάσαμε για ακόμα μια φορά με την παρουσία του κόκκινου σίφουνα F16.
Ελπίζει πως την επόμενη χρονιά η ομάδα θα επιστρέψει στις επιτυχίες χωρίς να υπάρχουν τεχνικά προβλήματα, αλλά δεν ξεχνά πως πολλά εξαρτώνται από την κατάσταση στην αγορά.
Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης έφεραν αναπόφευκτα δυσκολίες και στη δικιά μας επιχείρηση. Κυρίως από το 2009 και μετά η κατάσταση χειροτερεύει. Δεν ξεχνά τον πελάτη αλλά και τον κάθε συνεργάτη που τον στηρίζει και προτείνει σωστή συνεργασία και δράση όλων των συνεργείων της χώρας για το καλό του κλάδου, για το καλύτερο της Ελλάδας.
