“Η μείωση της παραγωγής πετρελαίου τις επόμενες δεκαετίες δεν αντανακλά επιθυμία να σταματήσει η κατανάλωση πετρελαίου για κλιματικούς λόγους, αλλά κυρίως το ότι δεν είναι δυνατόν να καταναλώνουμε όλο και περισσότερο έναν μη ανανεώσιμο πόρο επ’ αόριστον. Αλλά οι σημερινές ΑΠΕ δεν μπορούν να εγγυηθούν την αναγκαία ενεργειακή επάρκεια που απαιτείται για μια μετάβαση σε λύσεις με λιγότερη μόλυνση και το φυσικό αέριο έχει πάρει το επάνω χέρι.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι ανεμογεννήτριες είναι και θα παραμείνουν οικονομικός παράδεισος για τους εισαγωγείς φυσικού αερίου. Οι ανεμογεννήτριες, όπως και τα φωτοβολταϊκά, δεν αποδίδουν παρά ένα μικρό μέρος της θεωρητικής ισχύος τους, διότι η λειτουργία τους είναι αποσπασματική, δηλαδή όχι συνεχής και το εκάστοτε ηλεκτρικό δίκτυο για να ανταποκριθεί καίει φυσικό αέριο, πετρέλαιο και λιγνίτη, στην περίπτωση της Ελλάδας όλα εισαγόμενα.
Η μεγάλη ζήτηση για φυσικό αέριο, ιδιαίτερα στην Ασία και Κίνα, ωθεί σήμερα τις τιμές, παγκοσμίως, σε υψηλή άνοδο και τις κοινωνίες σε κατανοητή αντίδραση, διότι το τιμολόγιο θα διπλασιασθεί ή θα τριπλασιασθεί για τον καταναλωτή ενέργειας προς τιμήν των σημερινών ΑΠΕ. Μιλώντας για τον λιγνίτη, είναι χαρακτηριστικό ότι στην Κίνα η έλλειψη προμήθειας σε άνθρακα οδηγεί τις τιμές του άνθρακα σε επίπεδα ρεκόρ, προκαλώντας περιορισμό στην μεταποίηση, από την οποία εξαρτάται σήμερα ο δυτικός κόσμος, και στην εσωτερική κατανάλωση. Ακόμα και η ΕΕ άρχισε να αναρωτιέται!”
Ο κ. Γιάννης Μπασιάς είναι ενεργειακός αναλυτής και Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικής Διαχειριστικής εταιρείας Υδρογονανθράκων.
Όλο το άρθρο του κ. Μπασιά με τίτλο:
Τι θα χάσει η Ελλάδα αν γυρίσει τελεσίδικα την πλάτη στις εξορύξεις και τον ορυκτό της πλούτο
