Συνέντευξη: Γιάννης Παλιούρης Φωτογραφίες: Αρχείο YouTruck
Μία στο τόσο συναντάς ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή σε κερδίζουν και ας μη τους γνωρίζεις προσωπικά. Είναι άνθρωποι με ξεχωριστό μέταλλο, παλαιάς κοπής θα τολμούσαμε να πούμε, οι οποίοι τιμούν όχι μόνο το επάγγελμά τους αλλά ταυτόχρονα δίνουν το παράδειγμα που θα πρέπει και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουμε. Ένας από αυτούς είναι και ο Φαίδων Κατσαούνoς, ένας θρύλος των ελληνικών δρόμων και φανατικός Σκανιάκας, γνωστός στους περισσότερους ως ιδρυτής του King Club Hellas. Ο «διατηρητέος» – όπως τον ξέρουν φίλοι και συνάδελφοι – μίλησε στο YouTruck για όλα: για την ιστορία του King Club, για τα δικά του εκατομμύρια χιλιόμετρα με τόνους υγραερίου στην «πλάτη» του αλλά και για την ανθρώπινη πλευρά του επαγγελματία οδηγού, ο οποίος υπό αντίξοες συνθήκες «γράφει» καθημερινά αμέτρητα χιλιόμετρα για να μεταφέρει αγαθά απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία κάθε πτυχής της σύγχρονης ζωής.
Ένα Club για όλους
Το King Club Hellas ήταν μια ιδέα τριών φίλων οι οποίοι είμαστε όλοι λάτρεις του φορτηγού. Το γεγονός ότι ξεκίνησε από Σκανιάκηδες δεν παίζει κάποιο ρόλο στο ποιος μπορεί να γίνει μέλος. Όλοι είναι καλοδεχούμενοι στον σύλλογό μας: από οδηγούς και αυτοκινητιστές γενικότερα, μέχρι απλούς ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμά μας. Η ίδρυση του King Club έγινε στις 07/07/2007 από τον ομιλών, τον Μανώλη Φαρμάκη και τον Χρήστο Μπλέτσο. Αυτή τη στιγμή έχουμε 730 μέλη από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Πλέον είμαι επίτιμος πρόεδρος ενώ καθήκοντα προέδρου ασκεί ο Δημήτρης Σακογιάννης.
Στο επίκεντρο ο άνθρωπος
Ο δικός μας σύλλογος με όχημα την αγάπη για το φορτηγό υπηρετεί μια άλλη, μεγαλύτερη αγάπη: την αγάπη για τον άνθρωπο. Στο πλαίσιο αυτό οι δραστηριότητές μας κινούνται κυρίως γύρω από τη φιλανθρωπία. Κάθε εκδήλωση που κάνουμε δεν έχει ως στόχο το κέρδος ή απλά τη διασκέδαση. Πίσω από κάθε εκδήλωση υπάρχει ένας συγκεκριμένος στόχος, που είναι η αρωγή ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη. Έτσι, τα έσοδα διατίθενται σε ιδρύματα, σε παιδιά με σοβαρές ασθένειες ή και σε οικογένειες που απλά έχουν «γονατίσει» εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Το φορτηγό είναι έρωτας
Το φορτηγό δεν είναι ένα απλό εργαλείο δουλειάς για εμένα. Στο φορτηγό κάποιοι μπορεί να βλέπουν απλά ένα κομμάτι σίδερο. Για εμένα, όμως, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Και μόνο αν το δεις έτσι μπορείς να είσαι ένας καλός οδηγός, γιατί η δουλειά μας είναι ιδιόμορφη και πρέπει να αγαπάς το φορτηγό για να αντέξεις. Λείπουμε πολλές ημέρες από το σπίτι μας, λείπουμε σε ώρες που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι βρίσκονται με την οικογένειά τους. Εμείς δεν έχουμε, όμως, ούτε ωράρια, ούτε αργίες, ούτε πενθήμερα. Κατά συνέπεια πρέπει να την αγαπάς αυτή τη δουλειά για να αντέξεις την απουσία των αγαπημένων σου προσώπων.
Κάθε διαδρομή είναι εκδρομή
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχεις τρέλα με το φορτηγό και με τη δουλειά αυτή για να πετύχεις. Το φορτηγό δεν είναι μόνο επάγγελμα. Πρώτα απ’ όλα είναι χόμπι. Και αυτό το λέει κάποιος που είναι 24 χρόνια, επαγγελματικά, στο τιμόνι. Αν το δεις έτσι, κάθε φορά που ξεκινάς ένα ταξίδι, ένα δρομολόγιο, νιώθεις ότι ξεκινάς για μια ωραία εκδρομή. Τουλάχιστον αυτό νιώθω εγώ. Ειλικρινά, από τα βάθη της καρδιάς μου δεν μπορώ να βρω ούτε μία άσχημη στιγμή σε αυτά τα 24 χρόνια. Ακόμα και οι αντικειμενικές δυσκολίες της δουλειάς μου φαίνονται όμορφες, τέτοια είναι η αγάπη μου γι’ αυτό που κάνω.
Γεννημένος οδηγός
Το γεγονός ότι λείπουμε συχνά από το σπίτι μας φυσικά και γεννά συναισθήματα νοσταλγίας. Ωστόσο και εμείς και οι οικογένειές μας έχουμε προσαρμοστεί στις συνθήκες της δουλειάς. Έτσι, η σύντροφος ή η σύζυγος μπαίνει ίδιο μήκος κύματος με εσένα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες που προκύπτουν. Με άλλα λόγια η οικογένεια «ανέχεται» την πολυήμερη απουσία μας. Προσωπικά αν ξεκινούσα πάλι από την αρχή, αν γινόμουν 15 χρονών, πάλι οδηγός θα γινόμουν. Μάλιστα για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν διανοούμαι καν να αφήσω το τιμόνι και να μεταπηδήσω, για παράδειγμα, σε διοικητική θέση. Αυτοκινητιστής για εμένα σημαίνει οδηγός, και οδηγός είναι το μόνο πράγμα που θέλω να είμαι όσον αφορά τη δουλειά μου. Είμαι οδηγός εκ πεποιθήσεως, ζω τη δουλειά μου 100% και δεν θα την άλλαζα με καμία άλλη δουλειά στον κόσμο.
Δεν είναι όλα ρόδινα
Για να μην περιγράφω, όμως, μόνο ιδανικές συνθήκες, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι μα σκληρή δουλειά, με απαιτήσεις, προκλήσεις και κυρίως μια δουλειά για γερά νεύρα. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια, το πεδίο δραστηριοποίησης των αυτοκινητιστών έχει μετατραπεί σε πραγματική αρένα με αντίπαλο το κράτος που προσπαθεί να μας αφαιμάξει φορολογικά. Κάθε χρόνο που περνά μας κόβουν τα φτερά και γι΄ αυτό άλλωστε λιγοστεύουν και τα φορτηγά. Για κάθε εκατό ευρώ που βγάζουμε τα ογδόντα τα παίρνει το κράτος. Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι το εθνικό οδικό δίκτυο παραμένει σε ημιτελή κατάσταση.
Ακήρυκτος πόλεμος
Ουσιαστικά βρισκόμαστε σε μια κατάσταση «πολέμου» και μάλιστα άνισου. Από τη μια μεριά υπάρχουν οι νοικοκυραίοι αυτοκινητιστές που έχουν κάνει σοβαρές επενδύσεις στη δουλειά τους και πρέπει να επιβιώσουν. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες είναι αυτοί που κατά κανόνα δεν χρωστούν ούτε ένα ευρώ στο ελληνικό κράτος. Από την άλλη έχουμε άλλους συναδέλφους που βγάζουν άδειες και παίρνουν φορτηγά από γειτονικές χώρες με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Έτσι, φτάσαμε στο σημείο τα κόμιστρα να μην ανταποκρίνονται στο έργο μας. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός από αυτοκινητιστές που είναι «αλεξιπτωτιστές» στο επάγγελμα. Πως είναι δυνατόν να κάνει κάποιος προσφορά για μια μεταφορά, που δεν καλύπτει ούτε τα έξοδά του; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει εκεί και φυσικά το κρατικός ελεγκτικός μηχανισμός απουσιάζει πανηγυρικά αφού οι όποιοι έλεγχοι δεν είναι ουσιαστικοί.
Το υγραέριο θέλει σεβασμό
Η μεταφορά στην οποία δραστηριοποιούμαι είναι το υγραέριο. Είναι ένα ιδιαίτερο υλικό, λίαν εύφλεκτο που απαιτεί σεβασμό και γνώσεις. Πρέπει να εφαρμόζεις τα μέτρα ασφαλείας με θρησκευτική ευλάβεια: όχι μεγάλες ταχύτητες, όχι απότομοι ελιγμοί, η φορτο-εκφόρτωση να γίνεται με όσο το δυνατόν μικρότερο πλήθος ανθρώπων γύρω από το φορτίο και χρήση ειδικής ενδυμασίας κατά τη διάρκεια της φορτο-εκφόρτωσης. Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και την κατάσταση του βυτίου, η οποία πρέπει αν είναι κάτι παραπάνω από άριστη. Στο υγραέριο δεν αρκεί να έχεις απλά ένα «καλό» βυτίο. Αν όλοι οι παραπάνω παράγοντες συνδυαστούν, οι πιθανότητες ατυχήματος ελαχιστοποιούνται.
Επαγγελματισμός και εγωϊσμός δεν πάνε μαζί
Ο επαγγελματίας οδηγός δεν επιτρέπεται να βγάζει εγωϊσμό στον δρόμο. Ο οδηγός ενός φορτηγού εκτός από τον εαυτό του και το όχημά του πρέπει να σέβεται εξίσου και τους άλλους οδηγούς, των επιβατηγών οχημάτων. Εγώ είμαι ο επαγγελματίας, εγώ έχω στα χέρια το βαρύτερο και μεγαλύτερο όχημα, κατά συνέπεια εγώ πρέπει να δείξω μεγαλύτερη κατανόηση, να κάνω το extra mile, όσον αφορά την οδική συμπεριφορά ώστε να φτάσουμε όλοι ασφαλείς στον προορισμό μας. Φυσικά και εμείς κάνουμε τα λάθη μας. Άλλωστε κανένας μας δεν είναι Θεός.
Καλά και ασφαλή χιλιόμετρα σε όλους
Για την νέα χρονιά εύχομαι σε όλους μας να είμαστε όλοι καλά και εμείς και οι οικογένειές μας. Για τους οδηγούς εύχομαι να είμαστε όλοι καλοτάξιδοι. Τέλος, ελπίζω το 2017 να είναι μια χρονιά γεμάτη κέρδη και ασφάλεια για τους αυτοκινητιστές, καλύτερη από τις προηγούμενες.
